یک جهان روضه و یک ماه محـرم داری           آه، آقــای غــریــبــم چــقــدر غــم داری
تا ابــد هم که بخـوانند هـمه مــرثـیــه ات            بـاز هم روضۀ نا خـوانده به عــالم داری

این همه زائــر دلســوخــتــه خــاکـت را            از ازل داشتــه ای تـا به ابــد هــم داری
روضه خوانهات زیادند، یکیشان قــرآن            مطلع فجــر خــدا؛ ســورۀ مـریــم داری
درد دل کن که نماند به دلت چون پدرت            خواهرت هست کنارت،تو که محرم داری
بهترین نوحه ما هست« غــریب مـادر«           صاحب روضه بگو؛بهتر از این دم داری؟
تا که نــومیـد نگردد زدرت محـتــاجــی            تو هم انگشت هم انـگشتــر خاتــم داری
وقت تدفین تو ای شعر غــریبی، پسرت            دیــد در وزن تنت چنـد هجــا کــم داری